نیروهای نظامی کشورهای حاشیۀ خلیج فارس برای ورود به خاک سوریه ودخالت زمینی در این کشور آماده می شوند. به نظر می رسد ترکیه هم در چرخشی تاریخی سیاست عدم ورود به منازعات نظامی منطقه ای را فعلاً تعطیل کرده وآهنگ عزیمت به سرزمین شام کرده است.

دخالت نظامی نیروهای نظامی کشورهای سنی منطقه، همچون عربستان سعوی، قطر وترکیه بهمراه امارات می تواند ابعادی فاجعه بار در سوریه داشته باشد، وفاجعه ای انسانی نسبت به شیعیان این کشور بویژه اقلیت علوی رقم بزند.

اين طرح در حالی آشکارا مطرح می شود که این کشورها صراحتاٌ قصد خود از دخالت نظامی در سوریه را سرکوب گروهک تروریستی داعش، بلکه حمله بر علیه حکومت مرکزی سوریه وحمایت از سنیان این کشور عنوان ساخته اند. کشورهای جنوب خليج به دنبال بهره برداری از اين ائتلاف برای حمله به نيروی ارتش سوريه هستند.

همزمان پيشنهاد آنکارا برای ايجاد منطقه امن در خاک سوريه و در نوار مرزی ترکيه باعث شده اين حدس و گمان ها بيشر شود. آمريکا گفته است اين پيشنهاد هم اکنون مطرح نيست اما فرانسه به طور جدی از اين پيشنهاد اعلام حمايت کرده است.

خبرگزاری فرانسه به نقل از کارشناسانی نوشت: ارتقای سطح مشارکت کشورهای عربی حاضر در ائتلاف ضدداعش از نيروی هوايی صرف به اعزام واحدهای ويژه نيروی زمينی امکان پذير است. با اين حال اين کشورها در حال بررسی اين موضوع هستند که در مقابل اعزام نيروی زمينی به سوريه، چه چيزی دريافت می کنند. علاوه بر اين، آنها از واکنش ايران به اين مسئله نگرانی دارند.

"ماتيو گويدير" استاد بررسی های خاورميانه ای در دانشگاه تولز فرانسه گفت: تصميم کشورهای جنوب خليج فارس برای اعزام نيروی زمينی به سوريه در درجه اول به تصميم ترکيه برای دخالت زمينی در سوريه مرتبط است.

"فريديريک ويری" کارشناس سياست های آمريکا در خاورميانه در مرکز تحقيقات صلح کارنگی آمريکا هم گفت: پيش بينی می شود ۴ کشور جنوب خليج فارس نيروی زمينی گسترده ای به خاک سوريه اعزام نکنند بلکه تنها واحدهای کوچکی از نيروهای ويژه زمينی اماراتی و قطر و احتمالا عربستان سعودی به سوريه بروند.

از آغاز درگیری های در سوریه، افکار عمومی کشورهای عربی بویژه سنیان منطقه نسبت به حضور ودخالت نظامی ایران وحزب الله در این کشور حساس شده، وایران شیعی را مسئول ومقصر کشتار شهروندان دانسته اند ورسانه های عرب زبان بارها خواستار دخالت نظامي کشورهای متبوع خود در بحران سوريه وحمايت از سنی های این کشور در برابر آنچه هجوم شیعیان توصیف می کنند، شده اند.

دخالت نیروهای نظامی کشورهای سنی منطقه بویژه عربستان سعوی وقطر می تواند زمینه را برای شعله ور شدن جنگ تمام عیار مذهبی در منطقه آماده کند، جنگی فاجعه بار که بیگمان پایان مشخصی را نمی توان برای آن متصور بود.

از آغاز بحران سوریه تا کنون، والبته پیش از آن همواره مبلغان سنی ورسانه های آنها در منطقه بارها بر مسألۀ دخالت ایران در امور داخلی این کشورها تأکید کرده اند وخون شیعیان را به دلیل آنکه مذهبی به ظاهر مشترک با سران حاکم در ایران را دارند، مباح وحلال دانسته اند.

دامن زدن به نزاع های مذهبی در منطقه وبرافروحتن اتش روقابت سیاسی میان گروههای متنازع مذهبی از پیامدهای استقرار نظام کنونی در ایران بوده است وروز به روز ابعاد خطرناک تازه ای از این نزاع ظهور وبروز می یابد.

این همه در حالی است که شهروندان شیعه در منطقه وخارج از آن هزینه های جاه طلبی های اقلیمی ومنطقه ای ایران را پرداخته ومی پردازند. گروههای افراطی سنی در منطقه از کویتۀ پاکستان تا اسماعیلیۀ مصر با استناد به دخالت های نظامی وپشتیبانی لجستیکی ایران از گروههایی خاص در منطقه، به این تصور دامن زده اند که شیعیان منطقه نه پیروان مکتبی مذهبی بلکه گروهی سیاسی تایع وپیرو سیاستهای جمهوری اسلامی اند که کشتار وقتل عام آنان در حقیقت انتقام از جهموری اسلامی است.

از سوی دیگر سیاست بازان تهران نیز نه تنها تلاشی در زدودن این تصویر سازی بنیادگران تروریست سلفی نمی نمایند، بلکه در تکمیل پازل کشتار شیعیان تلاشی مضاعف نموده تا از کارت شیعیان به بهترین نحو برای رسیدن به مقاصد خود بهره برداری کرده والبته در مواقع حساس آنانرا وجه المصالحۀ سیاستهای استثماری خود قرار داده ودر مواردی همانند بحرین وعربستان سعودی حتی از به قربانگاه فرستادن آنان نیز ابایی نداشته باشد.