محمدجواد اکبرین
دوم خرداد حالا ۲۰‌ساله شد و ما هنوز در راهیم؛ اما پخته‌تر و عمیق‌تر.
آن روزها توقع‌‌مان بیش از امکانات‌مان بود تا سرانجام به جای درک وضعیت، ترکِ وضعیت کردیم و انتخابات شورای شهرِ دوم را به چمران سپردیم تا تنها با ۱۹۲هزارو۷۱۶ رأی، نفر اول تهران شود، احمدی‌نژاد را شهردار کند و او ۲سال بعد با انتشار عکس‌هایی در حال خوردنِ نان و پنیر ژست «امید محرومان» بگیرد و به جای نجات محرومان، تمام کشور را محروم کند.
حالا بعد از ۳دوره، در اکثر شهرهای بزرگ و کوچک اوضاع تغییر کرده و «لیست امید» نفر اول پایتخت را با ۱میلیون‌و۷۰۰هزار رأی تهرانی‌ها به شورا فرستاده.
در این دو دهه این فقط ما نبودیم که تجربه کردیم و آموختیم بلکه حتی رقیب خاتمی در دوم خرداد هم حالا در جمع ماست و حسن روحانی هم با امتداد شعارهای او به پیروزی رسید.
در این میان اما بخشی از بدنه اصولگرایان نه تنها نیاموختند بلکه از اصولگرایی به «جبهه پایداری» سقوط کردند. آنها نه علت پیروزی‌شان را فهمیدند و نه معمای شکست‌شان را حل کردند.
در ۸۴ وقتی احمدی‌نژاد پیروز شد در منابر و محافل گفتند حاصل زیارت عاشوراهای مردم بود. ۱۰سال بعد وقتی در دو انتخابات همزمان شکست خوردند گفتند تقصیر لیست انگلیسی و رسانه‌های خارجی بود و حالا پس از شکست، در ویدئویی که از آقای رئیسی منتشر شده ایشان می‌گوید تقصیر «اتاق‌های جنگ روانی ستاد روحانی» بود. اما نه پیروزی احمدی‌نژاد ربطی به زیارت عاشورا داشت و نه شکست‌ها تقصیر خارجی‌ها و اتاق‌های ویژه بود. آنچه نمی‌خواهند باور کنند تنوع و تکثرِ نسلی است که خواسته‌هایی فراتر از تحمل و درکِ آنها دارد.
عجیب‌تر اینکه مدیر مسئول روزنامه‌ی سپاه پاسداران (جوان) در نخستین سرمقاله پس از پیروزی روحانی نوشته: «او با شاخص‌های دموکراسی رئیس‌جمهور شده نه با شاخص‌های مردم‌سالاریِ دینی».
آیا در سال ۸۸ که رهبر و شورای نگهبان و دولت و ناظر و قاضی همه همدست بودند هم با همین منطق تقلب کردید؟ لابد چون “دموکراسی” موسوی را می‌خواست و “مردم‌سالاری دینی” دیگری را؟ یکبار دیگر ویدئوی سخنرانی فرمانده سپاه را در سال ۸۸ ببینید؛ می‌گوید «در انتخابات۸۸ خط قرمز نیروهای انقلاب روی کار آمدن نیروهای دوم خرداد بود؛ شیبی نگران‌کننده که می‌توانست انتخابات را دو مرحله‌ای کند و در دور دوم هم معلوم نبود که نتیجه به چه شکلی شود».
معلوم شد آن «شیب نگران‌کننده» همین دموکراسی بود. راه دوم خرداد اما باز هم از دموکراسی می‌گذرد؛ دموکراسی با همه‌ی عیب‌هایش از ولایت مطلقه‌ی غیرپاسخگو شریف‌تر و قابل اطمینان‌تر است.

* مقالات ومصاحبه های مندرج در سایت لزوماً دیدگاه رسام نیستند.