رسام
بالاخره پس از رفت وآمدهای بسیار، طرح سؤال از رئیس جمهور درصحن علنی مجلس طرح ورئیس جمهور منصوب رهبری، برای پاسخگویی به نمایندگان منصوب رهبری، درمجلس حاضر شد. احمدی نژاد اما از این فرصت بهترین بهره را برد تا حساب خود با اندک مجلس نشینان منتقد را تسویه نماید وبا برخورد تحقیر آمیز خود نسبت به مجلس، عملاً ثابت کند که نزدیک ترین شخص به افکار واندیشه های رهبری است. همانطور که سید علی خامنه ای خود نیز درخطبه های نماز جمعه 29 خرداد 88 اعلام کرده بود.
اما زننده ترین بخش سخنان احمدی نژاد، طبق معمول ادبیات آن بود که بهیچ وجه درخور جایگاه رئیس جمهوری که باید نمایندۀ ملت ایران باشد، نبود. نگاهی به عبارات واصطلاحات بکار رفته توسط احمدی نژاد، دراین جلسه خود گویای نوع تلقی آقای رئیس جمهور از جایگاه مجلس است. این سخنرانی که با محوریت "توهین به مجلس" تهیه وتنظیم شده بود، از تمامی ابزارهای ادبیات لمپنی، برای توهین وتحقیر طرف مقابل بهر برد. در ادامه به نمونه هایی از این ادبیات خاص اشاره خواهد شد:
" بیشتر نمایندگان حاضر هم به زودی به همکاران دولت تبدیل خواهند شد و دیگر ضرورتی ندارد و ما هم راستش نمی‌خواستیم بیاییم و تلاش هم کردیم که این جلسه برگزار نشود؛ اما خب شاید قسمت این طور بود و هیأت رئیسه این طور تصمیم گرفت و هیأت رئیسه است دیگر و کاری نمی‌شود کرد؛ ما هم مطیع هیأت رئیسه هستیم."
" ما از حقوق مردم دفاع کردیم و آیا این چیز بدی است؟ ما می‌گوییم به دخترها و پسرها اینقدر گیر سه پیچ ندهید و با آنها مهربانی کنید، زیرا اینها فرزندان خودمان هستند."
"شما نیز ایران را دوست دارید. رودربایستی نکنید و آن را اعلام کنید. دوست داشتن ایران عین انقلابی بودن و حزب اللهی بودن است."
"به نظر شما، می‌شود با فشار دادن یک «شاستی» فوق لیسانس شد؟"
"نگران نباشید ما کمپوت می‌آوریم برایتان و مخلصتان نیز هستیم."
"این جلسه برای این بود که هم یک مقداری شاد باشیم و هم برخی مسائل گفته شود."
"این سؤالاتی که برای ما مطرح کردید، سؤالات امتحانی بود، ولی خیلی سخت نبود. به نظرم طراح سؤال از همان‌هایی بود که با شاسی فوق لیسانسش را گرفته است."
"انصافا یک ذره از 20 کمتر بدهید، بی‌معرفتی و نامردی است"
هرچند این اظهارات با توجه به شیوۀ طرح سؤال وساز وکار پاسخگویی رئیس جمهور وشناخت موجود از شخصیت وی، قابل پیش بینی بود، با این حال بسیاری از نمایندگان مجلس هم با انتقاد شدید از این برخورد احمدی نژاد خواستار واکنش مناسب مجلس دراین باره شدند.
محمدرضا خباز از نمایندگان مجلس در اعتراض به نحوه برخورد احمدی‌نژاد گفته که «پاسخ‌های آقای احمدی‌نژاد غیر مستدل بود و مجلس محل شوخی نیست.»
مصطفی رضا حسینی٬ سخنگوی طراحان سوال از رئیس دولت هم گفته که «ادبیات رئیس جمهور ادبیاتی اهانت آمیز بود که از رئیس مجلس تا نمایندگان و مردم و شهرداری را شامل شد.»
آقای حسینی افزود: «احمدی‌نژاد به سفسطه پرداخت و نشان داد سوالاتی که در طرح مطرح کرده‌ایم به نوعی واقعیت دارد.»
نادر قاضی‌پور دیگر نماینده مجلس نیز با اعتراض به نحوه پاسخگویی احمدی‌نژاد گفته که هیات رئیسه مجلس باید جواب «توهین‌های» رئیس دولت را می‌داد.
غلامرضا مصباحی مقدم هم در پاسخ به اظهارات احمدی‌نژاد گفته رئیس دولت دهم پرسش‌های نمایندگان مجلس را تحریف کرده است.
وی افزوده «قانون رئیس‌جمهور را موظف به پاسخگویی به سؤالات نمایندگان کرده است اما رئیس‌جمهور به سؤالات نمایندگان پاسخ نداد.»
عباسعلی نورا دیگر نماینده مجلس هم گفته که «رئیس جمهور در جریان پاسخ به پرسش‌ها٬ غیرمستقیم قانون‌گریزی را به برخی از نمایندگان نسبت داد و به شکل به ما توهین کرد.»
نورا اظهار کرده است: «زمانی که آقای احمدی‌نژاد لیسانس نداشت بنده دکترا داشتم آیا بیان سخنی مانند فشار دادن شاسی و گرفتن فوق‌لیسانس از سوی رئیس جمهور در مجلس، پذیرفتنی است.»
اینگونه ادبیات برای احمدی نژاد چندان از دور از انتظار نبوده ونیست، اما سؤالی که برای بسیاری از ایرانیان اکنون باید مطرح باشد اینستکه چه چیزی مجلس را به حال وروزی درآورده است که شخصیتی چون احمدی نژاد هم به آن طمع برده وآنرا بهیچ می شمارد؟