رسام
تعریفها وتمجیدهای اخیر رئیس مرکز بررسی‌های دکترینال از علی خامنه ای، یاد وخاطرۀ سرهنگ قذافی، دیکتاتور سابق لیبی را دراذهان تداعی می کند. به گزارش «خبرگزاری دانشجو» آقای عباسی در دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی تعاریف تازه‌ای از رهبر جمهوری اسلامی ارائه کرده که در نوع خود بی‌نظیر است.
هرچند تعریف وتمجیدها از علی خامنه ای در سه سال گذشته وبخصوص پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 88 بطور فزاینده ای رشد کرده ودرمقاطعی، مانند تعریف سعیدی نماینده ولی فقیه درسپاه دربارۀ نحوۀ تولد خامنه ای، از کنترل خارج شده است، اما اظهارات اخیر حسن عباسی دربارۀ رهبری نظام بیش از هرچیز از وجوه مشترک فراوان موجود میان آقای خامنه ای وکسانی همچون قذافی درلیبی حکایت دارد.
قذافی درلیبی وجهان با کتاب موسوم به "کتاب سبز" شناخته می شد. کتابی که قذافی ونظام او از آن بعنوان کتابی "فلسفی" تعبیر می نمود ومدعی بود که حل مشکلات جهانی درآن آورده شده است. کتاب سبز (به عربی: الكتاب الأخضر) نوشته‌ معمر قذافی رهبر لیبی است، که به سال ۱۹۷۵ میلادی آن را نگاشت. قذافی در این کتاب دیدگاه‌های خود را پیرامون سیستم‌های حکومت‌داری و همچنین نظرات خود حول تجربه‌های بشری مانندسوسیالیسم، دموکراسی و آزادی بیان نموده ‌است. این کتاب نزد قذافی به مانند یک کتاب مقدس ارزشمند است. کتاب سبز از سه بخش کلی تشکیل یافته است.
بخش نخست این کتاب به سیاست اختصاص دارد که درآن قذافی به مسائل و مشکلات سیاسی و همچنین حکومت‌داری پرداخته است.
دربخش دوم کتاب که درباب اقتصاد نوشته شده است، قذافی به بررسی مشکلات و روابط بین کارگر و کارفرما می‌پردازد. در این بخش قذافی پیشنهادهای برای حل این مشکلات نیز ارائه می‌کند.
دربخش پایانی این کتاب به به موضوع جامعه اختصاص دارد، نظرات قذافی پیرامون خانواده، نقش مادر، کودک، زنان، هنر و فرهنگ آمده است.
اظهارات قذافی دربارۀ کتاب خود بسیار شبیه مطالبی است که حسن عباسی دربارۀ تفکرات استراتژیک علی خامنه ای بیان کرده است.
حسن عباسی مدعی شده است: " دوره بیست و خرده‌ای ساله رهبر از نظر تفکر استراتژیک ظرفیت دارد که رشته فوق لیسانس و دکتری شود. از «ب» بسم الله دوران رهبری ایشان تا به امروز.
در لیبی هم کتاب سبز قذافی که وی آن را راهنمای اداره موفقیت آمیز جهان معرفی می کرد در مدارس و دانشگاه های لیبی تدریس می شد.
حسن عباسی اظهار داشته است: " تقریبا هیچ حوزه‌ای نیست که مقام معظم رهبری ترند {طرح‌ریزی استراتژیک} نگذاشته باشند، همه حوزه‌ها را ایشان مشخص کرده‌اند. نسبت به نقشه ریچارد واتسون، ما همین الان با نگاه رهبر نسبت به آن نقشه ترند کامل‌تر و بهتری داریم."
قذافی هم پس از کودتا  ظاهرا به تقلید از کتاب سرخ مائو رهبر کمونیست چین ، کتاب کوچکی نوشت به نام "کتاب سبز" که در آن تکلیف سیاست ، اقتصاد  و جامعه را برای ساکنان کره زمین  روشن کرد.
قذافی ، متوهمانه تمام دیدگاه های خود را در قالب کتابی به نام "کتاب سبز" نوشته و تدریس آن را در تمام مدارس لیبی اجباری کرده بود و باور داشت که دیر یا زود همه حکومت های جهان ، الگوی حکومتی او را بر اساس کتاب سبز برخواهند گزید!
همچنانکه حسن عباسی مدعی شده است: " نصف ترندهای آن‌ها {غرب} ناامیدکننده و سلبی است. عمده ترند گذاری‌های مقام معظم رهبری ایجابی است. نهضت تولید علم و جنبش نرم افزاری...ادبیات استراتژیکی که در طول دوران ریاست جمهوری و رهبری ایشان {خامنه‌ای} مطرح شده است ما {جمهوری اسلامی} را در تفکر استراتژیک برای یکصد سال آینده، بدون اغراق می‌گویم بی‌نیاز کرده است."
قذافی مدعی بود که جهانیان درنهایت برای حل مشکلات خود به الگوی ارائه شده توسط وی درکتاب سبز رجوع خواهند نمود، وبرای پیشرفت مداوم ناگزیر به الگوبرداری از او هستند.
حسن عباسی هم مدعی شده است که : " تمام سخنرانی‌های ایشان {خامنه‌ای} سه محوری است که اگر از شاه بیت به هم بچسبانید شبکه می‌سازد از مولفه‌های تصمیم سازی. ایشان برای هر مشکلی پاسخ دارد...بالای ۷۵ درصد سخنرانی‌های مقام معظم رهبری، در هریک از سخنرانی‌ها در چند مرحله، محور سه وجهی برای حل مشکلات ذکر می‌کنند...صحبت‌ها و دیدگاه‌های رهبران جهان را برای آنکه بفهمیم واقعا انگاره آنهاست و یا بلوف می‌زنند، در فرآیند مهندسی ذهن تبیین می‌کنیم که هیچکدام از رهبران بیست سال گذشته جهان ذهن شبکه‌ای نداشته‌اند. هیچکدام از لحاظ فلسفه ذهن لیاقت رهبری ندارند. این مدیران مستاصل‌اند تا مراکز مدیریت استراتژیکشان به آن‌ها بگوید که چه باید بکنند."
اصرار آقای خامنه ای بربکار گیری این روشهای نخ نما شدۀ تبلیغاتی برای بازیابی مشروعیت از دست رفته، بخصوص با توجه به تجربۀ لیبی ونیز با توجه به جمعیت جوان تحصیل کرده وفرهیختۀ ایرانی، نتیجه ای جزشکست وازبین رفتن مشروعیت ایشان بیشتر درافکار عمومی درپی نخواهد داشت همچانکه این تجربه درکشور کمتر توسعه یافته ای همچون لیبی موفق نبوده است.