مرکز آمار ایران تعداد بی‌سوادان را پس از سرشماری سال ۹۰ سه میلیون و ۸۶۰ هزار نفر اعلام کرد. به گفته باقرزاده رئیس سازمان نهضت سوادآموزی،‌‌ این آمار نشان از عدم موفقیت در زمینه ریشه کنی بی‌سوادی است.

آمار بی‌سوادی که در سال ۸۵ چهار میلیون و ۱۵۰ هزار نفر اعلام شده بود، نشان می‌دهد که تعداد بی‌سوادانی که در این پنج سال تحت پوشش آموزشهای سوادآموزی قرار گرفته‌اند‌، چیزی حدود سیصد هزار نفر بوده است. این در حالی‌ است که طبق آمار سازمان نهضت سوادآموزی در این فاصله پنج ساله حدود دو میلیون نفر تحت پوشش قرار گرفته‌اند.

باقرزاده همچنین سال گذشته اشاره کرده بود که یکی از چالش‌های اصلی نهضت سوادآموزی عدم اطلاع از آمار دقیق بی‌سوادان و همچنین نام و هویت آنهاست. اما در حال حاضر مشکل اصلی این سازمان کمبود بودجه و منابع است که پاسخگوی ریشه‌کنی بی‌سوادی نیست.

یک‌چهارم دانش‌آموزان ایرانی ترک تحصیل می‌کنند

رییس انجمن علمی مددکاران ایران از ترک تحصیل سالیانه ۲۵ درصد دانش‌آموزان کشور خبر داده است. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که فقر مالی، فقر انگیزشی و سیستم غیرخلاق آموزشی، دلایل مشترک در این رویکرد هستند.  

بی‌سوادی و کم‌سوادی در ایران؛ یک قرن پیکار کم‌حاصل

بر اساس آخرین آمار اعلام شده از سوی مرکز آمار ایران، از جمعیت بالای ۱۵ سال ایران تقریبا ۱۶ درصد بی‌سواد و ۲۵ درصد دارای تحصیلات ابتدایی هستند.

این میزان از بی‌سوادی نشان می‌دهد که با وجود بالا رفتن درصد جمعیت با سواد بعد از انقلاب، قدر مطلق بی‌سوادی تغییر چشمگیری نکرده است.

سواد آموزی بزرگسالان که یکی از ارکان اساسی در رشد اقتصادی جامعه است، برای اولین بار در سال ۱۲۸۶ هجری شمسی با تشکیل کلاس‌های اکابر در ایران آغاز شد و از آن زمان به بعد نیز در قالب طرح‌ها و برنامه‌های مختلف دولتی ادامه پیدا کرد.

جالب توجه است که بر اساس گزارش توسعه انسانی سال ۲۰۱۰ نرخ باسوادی بزرگسالان بالای ۱۵ سال در ایران در مقایسه با کشورهایی نظیر عربستان، قطر، بحرین و ترکیه پائین‌تر است.

منبع: دوچه ووله

 

این آمار تکان دهنده درحالی ارائه می شود که علی خامنه ای رهبر نظام ولایت مطلقۀ فقیه درسخنرانی های اخیر خود مرتباً از پیشرفت همه جانبه کشور درتمامی عرصه ها وبطور فزاینده خبر می دهد ومسئولان را نیز به برجسته ساختن به اصطلاح موفقیتهای نظام فرا می خواند. 

آنچه این خبر ودیگر اخبار مربوط شکستها وناکامی های نظام ولایت مطلقۀ فقیه اثبات کنندۀ آن است، ناکارآمدی نظام ولایت مطلقۀ فقیه ونظام سیاسی استبداد دینی است. نظامی که بنا به ادعای بنیانگذار خود درپی آباد کردن معنویات مردم، علاوه بر مادیات وامور معیشتی آنان بود، آنچنان که کارنامۀ نوشته شده توسط همین حاکمیت نشان می دهد وبه گواهی اسناد رسمی انتشار یافته علیرغم جو رعب وخفقان موجود، حتی از دستیابی به اهدافی که خود آنها را معطوف به هدف قرار داده است بازمانده وهرروز کوس رسوایی بیش از بیش شنیده می شود.

البته نباید ناکارآمدی درریشه کن کردن بیسوادی درکشور وعدم توفیق حکومتیان دراین زمینه را با ارادۀ عامدانه شخص رهبری دراین ناکامی بی ارتباط دانست. رهبر نظام ولایت فقیه با عدم حمایت از سیاستهای نسبتاً توسعه ای دولتهای هاشمی وخاتمی عملاً گرایش خود را به سیستم سیاسی، اقتصادی واجتماعی ضد توسعه ای نشان داد. ریشه کن شدن بیسوادی درکشور ودرنهایت ارتقای فرهنگ عمومی وآگاه شدن توده ها به مثابۀ زهری بود که درنهایت به نظام ولایت مطلقۀ فقیه بصورتی محدود وآهسته خورانده شد وبه پیدایش طبقه ای متوسط با مطالبات آزادیخواهی ودموکراسی طلبی منجر شد، آنچه برای علی خامنه ای ونظام سیاسی مطلوب وی درمقاطع گوناگون دردسر ساز شد. این امر وپیدایش پدیده ای بنام احمدی نژاد که توانست با طرح شعارهای پوپولیستی وتوده گرایانه از نااگاهی بخشهای بزرگی از توده های رأی دهنده استفاده نماید ونیز رویگردانی طبقۀ متوسط از انتخابات، درنهایت فرصت مغتنمی بود تا از پی آن علی خامنه ای پایگاه حقیقی اجتماعی خود را یافته وبیشترین سرمایه گذاری را درراستای نگاه داشتن این پایگاه دروضعیت فعلی خود، داشته باشد. نتایج عملی اعمال چنین سیاستی درحال حاضر بوضوح مشهود است.

البته پیامدهای مخرب اتخاذ چنین سیاست هایی تنها به عرصه اجتماعی محدود نشده واقتصاد کشور ووضعیت معیشتی مردم را به شکل ملموسی تحت تأثیر خود قرار داده است. برقراری نظام اقتصادی صدقه ای وقبضه کردن شریانهای حیاتی اقتصادی توسط سپاه پاسداران وتحکیم سیطرۀ نهادهای تحت سلطۀ رهبری براقتصاد کشور درکنار قفر وبیکاری فزاینده درنهایت به ضعیف شدن ودرنهایت نابودی طبقۀ متوسط منجر شده  وخواهد شد. نابودی این طبقه که درحقیقت حاملان اصلی پروسۀ دموکراسی خواهی درهر جامعه هستند، غایت نهایی علی خامنه ای است.